2. Niemiecki plakat propagandowy „Anglio! Twoje dzieło!”
Pytania
Opis i analiza
- Wielka Brytania w latach 1937 – 1939 wobec III Rzeszy prowadziła politykę appeasementu (po ang. załagodzenie, uspokojenie). Polityka ta polegała na serii ustępstw politycznych, wojskowych i terytorialnych, z których każde miało zaspokoić żądania przywódcy III Rzeszy Adolfa Hitlera i zapobiec dalszym, a przede wszystkim nie dopuścić do wybuchu wojny. Taktyka ta miała na celu zachowanie pokoju w Europie za wszelką cenę, a także stworzenie przeciwwagi wobec zakusów stalinowskiego ZSRR na Europę zachodnią. Innym wytłumaczeniem jego polityki może być próba odsunięcia wojny Wielkiej Brytanii z Niemcami, ze względu na jej nieprzygotowanie do takiego konfliktu.
- Premier Wielkiej Brytanii usiłował zapobiec zawarciu sojuszu między Polską i Niemcami. Dlatego 31 marca 1939 r. ogłosił w parlamencie gwarancję niepodległości Polski. Polsko-brytyjski traktat o wzajemnej pomocy zawarto 25 sierpnia 1939 r. Po uderzeniu wojsk niemieckich na Polskę, rząd brytyjski 2 września wystosował ultimatum żądające zaprzestania agresji niemieckiej, a wobec jego odrzucenia 3 września 1939 r. wypowiedział wojnę III Rzeszy.
Kontekst geograficzny/historyczny
Za początek appeasementu można uznać brak reakcji mocarstw na remilitaryzację Nadrenii w 1936 r. Zajęcie (Anschluss) Austrii 12 marca 1938 r. przez wojska niemieckie nie tylko nie zostało potępione przez Francję i Wielką Brytanię, ale nawet na nie oficjalnie nie zareagowano. Wydarzeniem, w którym appeasement ujawnił się z całą swoją mocą był konflikt niemiecko-czechosłowacki o Kraj Sudetów. Kraj Sudecki, zamieszkany w większości przez Niemców, przypadł po I wojnie światowej w udziale Czechosłowacji. Współżycie między narodami układało się harmonijnie, aż do połowy lat trzydziestych, kiedy powstała faszyzująca Partia Niemców Sudeckich (Sudetendeutsche Partei) pod kierownictwem Konrada Henleina. Ten domagając się przyłączenia tych terenów do Rzeszy, oskarżył rząd w Pradze o prześladowania i zwrócił się o poparcie do Führera. W konflikt niemiecko-czechosłowacki włączyły się zachodnie mocarstwa. Pozornie występowały w obronie Czechosłowacji, jednakże w kulminacyjnym momencie zaczęły namawiać praski rząd do ustąpienia. Sprawę zakończyła konferencja monachijska (29-30 września 1938) z udziałem przedstawicieli Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji i Włoch, na której postanowiono o przyłączeniu Kraju Sudetów do Rzeszy. Posłowie czescy nie zostali wpuszczeni na salę obrad. Takie postępowanie mogło wówczas utwierdzić A. Hitlera w przekonaniu, że Wielka Brytania zachowa neutralność wobec wszelkich jego działań w Europie. Po Monachium A. N. Chamberlain kontynuował politykę ustępstw. W lutym 1939 r. uznał dyktaturę Francisco Franco w Hiszpanii. Premier Wielkiej Brytanii nie zareagował wobec hitlerowskiego pogwałcenia układu monachijskiego przez wkroczenie 15 marca 1939 r. Wehrmachtu do Pragi.
Linki
http://www.plakaty.poszukiwania.pl/thumbnails.php?album=6&page=10
Prezentacja
Na plakacie ranny w przegranej przez Polskę wojnie obronnej 1939 r., polski żołnierz wymownym gestem pokazuje odwróconemu Arthurowi Neville’owi Chamberlain– premierowi Wielkiej Brytanii, stosy trupów i palące się domy Warszawy. „Anglio! Twoje dzieło!” – krzyczał do A. N. Chamberlaina polski żołnierz. Plakat miał być groźbą dla Polaków, którzy odrzucili współpracę z III Rzeszą. Przy pomocy tego plakatu Niemcy chcieli powiedzieć, że Wielka Brytania nie wywiązała się ze swych sojuszniczych zobowiązań wobec Polski. Plakaty o takiej treści rozlepiali Niemcy w zajętych przez siebie polskich miastach i miasteczkach. Plakat istniał także w wersji francuskiej "C'est l'Anglais qui nous a fait ca!" Autorem wersji francuskiej (i najprawdopodobniej również polskiej) był Theo Matejko (1893 – 1946), będący jednym z wybitnych propagandzistów na służbie III Rzeszy.