Prezentacja

W dniu 1 października 1608 roku, rok po założeniu pierwszej osady kolonistów angielskich w Stanach Zjednoczonych o nazwie Jamestown, z inicjatywy kapitana Johna Smitha, przybyła tam na brytyjskim statku "Mary and Margaret" grupa polskich rzemieślników, specjalistów od wyrobu mydła, smoły oraz szkła. W 1619 roku odmówiono Polakom prawa do głosowania. W proteście zorganizowali, zakończony sukcesem, strajk. Około 1 tys. Polaków wzięło też udział w amerykańskiej wojnie o niepodległość (1775 – 1783). Najbardziej znanymi spośród nich byli: Tadeusz Kościuszko i Kazimierz Pułaski. Polska emigracja do Stanów Zjednoczonych była zawsze związana z warunkami społeczno – politycznymi, w jakich znajdował się naród polski. Pierwsza fala polskiej emigracji politycznej była spowodowana I rozbiorem Polski w 1772 r. Kolejne fale emigracji spowodowane były upadkami powstań kościuszkowskiego, listopadowego i styczniowego. Składały się one głównie ze szlachty i żołnierzy, którzy uciekając przed zsyłką na Sybir, wybierali emigrację. Największa fala emigracji polskiej dotarła do USA w II połowie XIX w. i miała charakter zarobkowy. W poszukiwaniu lepszego życia i pracy za ocean najwcześniej wyruszyli Polacy z ziem zaboru pruskiego, co było związane z potężną falą emigracji niemieckiej trwającej w latach 1870 – 1890. W połowie lat 70. do USA zaczęli emigrować również Polacy z ziem zaboru austriackiego i rosyjskiego. Łącznie w latach 1820 – 1914 do USA wyemigrowało 2,3 mln Polaków. Emigrację zarobkową tworzyli głównie niewykwalifikowani robotnicy i małorolni chłopi. Struktura społeczno – zawodowa polskich emigrantów oraz nieznajomość języka angielskiego sprawiły, że również w USA mieli oni niski status społeczny. Obecnie Stany Zjednoczone to kraj z największą Polonią na świecie. Główne miejsca zamieszkiwania Polonii w USA to miasta: Chicago, Denver, Detroit, Los Angeles, Nowy Jork, Seattle. Według szacunkowych danych z 2001 r. w USA mieszkało 10,6 mln ludzi pochodzenia polskiego.