2. Mapa przedstawiająca zamieszkanie różnych imigrantów na terenie Stanów Zjednoczonych
Pytania
Opis i analiza
- Imigranci przybywali do USA głównie z przyczyn zarobkowych. Ameryka była krajem szansy dla biednych Europejczyków. Możliwość podjęcia lepiej płatnej pracy była główną przyczyną imigracji. Panująca w Ameryce wolność wyznania powodowała, że osiedlali się tam również uciekinierzy przed prześladowaniami w Europie. Liberalne prawo gospodarcze sprzyjało powstawaniu firm i sklepów, gdzie pracę podejmowali imigracji. Nowych osadników przyciągnęła wolność osobista i prawa wyborcze dla każdego białego mężczyzny. Nie bez znaczenia były również dobre warunki klimatyczne.
- Okres do 1776 to kolonizacja Ameryki Północnej. Osadnikami byli głównie Anglosasi (Anglicy, Szkoci i Walijczycy), Holendrzy i Francuzi. W okresie od 1775 do 1865 wśród imigrantów przeważali Anglosasi, Niemcy i Irlandczycy. W okresie od 1865 do 1914 zmiany polityczne i ekonomiczne w Europie znalazły odbicie w strukturze migracji do Stanów Zjednoczonych. Stopniowo przewaga liczebna Anglosasów, Niemców i Irlandczyków zanika na rzecz Rosjan i Żydów rosyjskich, Włochów, Polaków, Czechów, Węgrów, Rumunów, Bułgarów, Greków i Skandynawów.
- Anglicy – stany: Maine, New Hampshire, Vermont, Utah, Idaho, Wyoming, Nowy Meksyk.
Holendrzy – częściowo stany Michigan, Iwowa.
Francuzi – częściowo stany Maine, New Hampshire, Vermont i południową Luizjanę.
Niemcy – tereny Wielkich Jezior i Dzikiego Zachodu.
Hiszpanie – częściowo stany Nowy Meksyk i Kolorado.
Irlandczycy – Massachusetts, Connecticut, New Hampshire, Nowy Jork, New Jersey, Rohde Island, Oregon, częściowo Floryda.
Polacy – częściowo Illinois, Nowy Jork, Wisconsin, Minnesota.
Włosi – częściowo stany Connecticut, Rohde Island, New Jersey, Floryda, Nowy Jork.
Norwegowie – częściowo stany Minnesota, Północna Dakota, Montana.
Kontekst geograficzny/historyczny
Zakończenie wojny secesyjnej było tym momentem w dziejach USA, które dało początek szybkiemu rozwojowi ekonomicznemu. W końcu XIX wieku Stany Zjednoczone wysunęły się na czoło pod względem produkcji przemysłowej. Źródłem tego sukcesu był napływ ludności z Europy. Imigranci przybywali do USA głównie z przyczyn zarobkowych. Ameryka była krajem szansy dla biednych Europejczyków. Możliwość podjęcia lepiej płatnej pracy była główną przyczyną imigracji. Panująca w Ameryce wolność wyznania powodowała, że osiedlali się tam również uciekinierzy przed prześladowaniami w Europie. Liberalne prawo gospodarcze sprzyjało powstawaniu firm i sklepów, gdzie pracę podejmowali imigracji. Nowych osadników przyciągnęła wolność osobista i prawa wyborcze dla każdego białego mężczyzny. Nie bez znaczenia były również dobre warunki klimatyczne.
Linki
http://pl.wikipedia.org/wiki/Polonia_w_Stanach_Zjednoczonych - Polonia w USA.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Amerykanie_niemieckiego_pochodzenia - Niemcy w USA.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Amerykanie_francuskiego_pochodzenia - Francuzi w USA.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/5c/Polonia_USA.png - mapa pokazująca rozmieszczenie Polonii w USA.
http://www.comenius.mechanik.edu.pl/migration/emigr1.jpg - mapa „Emigracja polska w Stanach Zjednoczonych przed I wojną światową”.
Prezentacja
Napływu ludności do Ameryki do roku 1776 nie można nazwać imigracją. Była to kolonizacja Ameryki Północnej. Wśród osadników dominowali Anglosasi (Anglicy, Szkoci i Walijczycy), Holendrzy i Francuzi. Koloniści dali początek narodowi amerykańskiemu, kulturze amerykańskiej i wzięli udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W okresie od roku 1776 do 1865 większość imigrantów stanowili nadal Anglosasi. Jednak dołączyli do nich Niemcy i Irlandczycy, kolonizując głównie tereny Wielkich Jezior i Dzikiego Zachodu. Oni też rozwinęli amerykańską gospodarkę. Zmiany polityczne i ekonomiczne w Europie znalazły odbicie w strukturze migracji do Stanów Zjednoczonych po zakończeniu wojny secesyjnej (1861 – 1865). Do lat 90. XIX wieku emigranci z Niemiec, Wielkiej Brytanii i z Irlandii stanowili większość. Lecz w miarę rozwoju niemieckiego i brytyjskiego przemysłu, powstawały nowe miejsca pracy w miastach i coraz mniej ludzi było zmuszonych emigrować w poszukiwaniu pracy i lepszego życia. W końcu lat 90. XIX w. wśród imigrujących przeważali Rosjanie i Żydzi rosyjscy których prześladowania zmusiły do opuszczenia ojczyzny. Wielu było także Włochów, głównie z południa kraju, którzy wkrótce po zjednoczeniu państwa uciekali przed ubóstwem. Dodatkowo Polacy, Czesi, Węgrzy, Rumuni, Bułgarzy, Grecy i Skandynawowie powiększali liczbę imigrantów. W latach 1915-1925 władze stopniowo wprowadzały ograniczenia imigracyjne, zmniejszając w 1926 r. liczbę wjeżdżających do ok. 150 tys. osób rocznie. W okresie od 1865 do 1914 miała miejsce pierwsza wielka migracja wewnętrzna w Stanach Zjednoczonych, nazywana "zdobywaniem Dzikiego Zachodu". W kierunku zachodnim migrowali Brytyjczycy, Niemcy, Skandynawowie i tzw. Dutchmen. Nowi imigranci, głównie Irlandczycy i Włosi, osiedlali się na wschodnim wybrzeżu. Imigranci polscy skupiali się w tym czasie w stanie Illinois (zwłaszcza Chicago) oraz stanie Nowy Jork (głównie miasto Nowy Jork, Buffalo i Rochester). Mniej liczne skupiska polonijne powstały w stanach Wisconsin i Minnesota.